Onze reis naar het Noorderlicht

Het noorderlicht, walvissen, zeesterren en een zeehond (Tromso - Olderdalen - Hol i Tjeldsund, 15 - 22 april) Hemels! Eindelijk kan ik de naam van deze blog eer aan doen. We zagen het noorderlicht! Wat ongelooflijk prachtig! Al mijn eventuele twijfels: doe ik mezelf of mijn meid tekort en ik leef niet zoals verwacht-gehoord, was verdwenen.
 Wat een ervaring. Wat mooi!

 Het werd onze derde nacht in Olderdalen. Een klein plaatsje wat meer noord-oost van Troms ø . Die dag was ik bezig geweest met een keuze maken: meer naar het noorden gaan, waar niet echt geschikte hosts waren en waar we weer kort zouden kunnen zitten of ergens waar we langer konden verblijven, aangeraden door iemand uit Italië die ook langer aan het reizen is en ik tegenkwam bij mijn eerdere host. 
 Ik koos voor het laatste. Daar zit ik nu in een grote luxe entree hal met banken en al te schrijven. Alles is nog nieuw hier. Vorig jaar is de eigenaar begonnen met het inrichten ervan. We kijken uit op het water, verbonden ...

Sleur, schelpen, slingerwegen en gezonken schepen (Gibostad - Tromso 7 - 14 april)

 Schelpen. Grote rozige. Zee-egel overblijfselen. Op het strandje, net voorbij de sneeuwrand, lopen we. We verzamelen prachtige exemplaren. Al ben ik van dingen laten liggen, is dit té verleidelijk en té leuk voor mijn meid. Kleine stukjes dode koraal op het strand leven op in onze ogen. Het dunne lange strand loopt door voorbij bochten. Hoe verder we gaan hoe meer stenen en grotere stenen elkaar opvolgen. In allerlei vormen en kleuren. 
 Waarom delven we bodems kapot voor wat glimmende stenen. Om het een spirituele betekenis op te leggen? De natuur ademt in en uit. Adem mee en luister naar het water dat haar golven slaat tegen haar eb-rand. In en uit ademen zonder alles te voorzien van een diepere betekenis. Gewoon zijn. Gewoon voelen. Gewoon denken tussendoor: wat ga ik morgen doen, hoe ga ik de schelpen meenemen, waarom zegt hij niet: ik hou van je.
 Ga dan eens niet jezelf voor de kop slaan dat je l...

Het uitzicht, het tekenen, het coachen, het overdenken (Lavangen en Gibostad 4-6 april) Meeuwen vliegen langs, over het water waar bootjes liggen in een kleine haven. Daarachter heuvels en bergen nog volop wit. De wegen waren beter begaanbaar dit laatste stukje. 
 Dit keer reden we maar een ruime twee uur, met een langere tussenstop na anderhalf uur. Daar gingen we naar de bibliotheek Engelse boekjes lezen. Even later komt een schuchtere man de sleutel geven van zijn huis. Hij moet nog werken en we konden in dit stadje, dat op de route ligt, de sleutel ophalen.
 We eten nog een patatje en rijden nog een half uur.

 Het huis ruikt oud en staat vol met allerlei spullen. De woonkamer kijkt uit op het uitzicht dat ik net beschreef. Het huis staat vlakbij het water, dat wanneer je door zou varen in de zee terecht zou komen.
 We hebben net gelezen wat heel toepasselijk voelt in een huis met stapels boeken. Zij in een vogelboekje. Ik in een reisverslag van Oliver Sacks.

 Gisteren zaten we no...

Gevaren op de weg en ongelofelijk prachtige uitzichten (Bodø en Lavangen, 30 maart - 3 april)

 Ze gooit sneeuwballen met de jongen die naast onze host aan het spelen is. Het spelen gaat in het begin moeizaam. Soms moet ik haar laten vervelen. Na even spelen ze eindelijk met zijn drieën, met nog een meisje erbij, lekker in de sneeuw! Rust! Niet alleen qua tijd voor mij, maar ik zie mijn meid graag blij. 
 Ze spelen uren, vooral buiten. Het scheelt dat het meisje en mijn meid een beetje Engels met elkaar kunnen praten.

 We zijn moe van een zware rit gisteren. Bijna elf uur onderweg geweest, soms over besneeuwde wegen, met weinig zicht door sneeuw of naar achteren glijdend.
 De vrachtwagenchauffeur gebaar ik mij te helpen. Ik weet het namelijk ook niet meer. Er is verderop een vrachtwagen gaan glijden en de weg is tijdelijk dicht. Ik sta schuin omhoog en zodra ik stil sta en vooruit probeer te komen, kom ik niet naar voren maar glijd ik naar achteren. In de handrem sta ik stil. Als het ...