Noorderlicht en zeesterren (de hemel boven en onder)

Het noorderlicht, walvissen, zeesterren en een zeehond (Tromso - Olderdalen - Hol i Tjeldsund, 15 - 22 april)

Hemels! Eindelijk kan ik de naam van deze blog eer aan doen. We zagen het noorderlicht! Wat ongelooflijk prachtig! Al mijn eventuele twijfels: doe ik mezelf of mijn meid tekort en ik leef niet zoals verwacht-gehoord, was verdwenen.

Wat een ervaring. Wat mooi!



Het werd onze derde nacht in Olderdalen. Een klein plaatsje wat meer noord-oost van Tromsø. Die dag was ik bezig geweest met een keuze maken: meer naar het noorden gaan, waar niet echt geschikte hosts waren en waar we weer kort zouden kunnen zitten of ergens waar we langer konden verblijven, aangeraden door iemand uit Italië die ook langer aan het reizen is en ik tegenkwam bij mijn eerdere host.


Ik koos voor het laatste. Daar zit ik nu in een grote luxe entree hal met banken en al te schrijven. Alles is nog nieuw hier. Vorig jaar is de eigenaar begonnen met het inrichten ervan. We kijken uit op het water, verbonden aan de zee, met een uitzicht op een net-berg. De heuvelgrens is vaak tot waar de bomen stoppen.
 Een klein deel van de top is achter de wolken aan het schuilen.

Veel van de sneeuw is hier al gesmolten en het nu nog bruine gras komt tevoorschijn. Prachtige vooral stenen strandjes waar het lage water turquoise kleurt. Al baal ik van mijn hooikoorts, die de afgelopen twee weken flink de kop opstak, is de natuur ook zonder sneeuw adembenemend.
Het weggetje hiernaartoe, waar geen twee auto’s naast elkaar kunnen rijden, het glooiende landschap, sneeuw in de toppen of verdwaald op de grond, de gekleurde huizen, het is hier een lust-rust voor het oog. 

Met een beetje meehelpen, misschien wel wat kunst maken, kan ik hier gemakkelijk een paar weken verblijven. Dat hebben we nodig. Ik baal wel dat net de laatste gast hier is verdwenen, want ik houd van rust, maar ook van levendigheid.
 Deze periode is minder interessant voor toeristen. Gelukkig ben ik er geen.

Ik hoor nu een boot langskomen. In plaats van autogeraas hoor je hier soms wat bootgeraas.



Gister na middernacht begon ik alvast wat met inpakken. De nacht ervoor was ook open, maar toen hadden we niets gezien. Het word ook steeds lastiger nu het niet meer helemaal donker wordt de gehele nacht door.

Mijn meid slaapt dezelfde tijd als mij en door geen school en het noorderlicht willen zien en zelfde tijd naar bed willen en gaan, is ze nog steeds wakker.

Naast de auto kijk ik omhoog. Ik zie wat lijkt op wolkenslierten en weet dat dat het noorderlicht is, maar slecht zichtbaar. Opeens zie ik het opleven. Ik ren het kamertje in en roep mijn meid. Snel: schoenen, jas, sjaal aan en muts op. 

En dan zien we waarvoor we kwamen. OH MY EVOLUTION, wat mooi! Het wordt scherper, helderder. Als een golf in de lucht. We zien vooral groen, maar ook wat geel en rood en roze. Het komt en gaat voor je het weet. Meerdere stroken en vormen komen langs. Ik hoor ook verderop andere mensen naar buiten komen, om te kijken.

Ik spring, mijn meid springt. Daar! En Daar! Ze wijst. Op meerdere plekken heel kort achter elkaar licht het op. Ze huilt bijna als het na een tijdje minder wordt. Ze zegt dat ze terug wilt komen, vooral eerder in het jaar dan. 

We zagen het noorderlicht!
(Ook aurora borealis of het poollicht genaamd. Kijk deze korte grappige video van de zon die scheetjes laat, waardoor het poollicht ontstaat: LINK)

De gave dingen die we al hebben gezien en meegemaakt, zijn ook de eenzamere, stillere en moeilijkere momenten waard.

De host in Tromsø liet ons drie extra dagen blijven. Het was ook moeilijk om tijdens de vakantie daar, Pasen onder andere, iets te vinden. Uiteindelijk werd dat dus een Airbnb waar ik voor minder mocht zitten. 

De man in Olderdalen was heel vriendelijk. Een beetje verbaasd dat we in een van de kleine, zeer simpele kamertjes wilden zitten. We wilden graag wifi en mochten gebruik maken van de zijne, vandaar we niet het beste kamertje hadden.

Al was de wifi niet best, zo kon ik toch wat regelen en konden we soms de serie kijken die we op het moment volgen. 
Merlin.

Het keukentje en de badkamer moest je buiten langs voor om er te komen. Het was klein en simpel, maar prima. Al verblijf ik liever waar ook andere mensen zijn. Ook de host in Tromsø was meerdere dagen naar zijn werk, maar hadden we toch lange gesprekken over agnostisch of atheïst zijn (waar hij en ik in verschilden), politiek en over tegen de gevestigde orde, het systeem en al ingaan.
Mijn manier van leven boeide hem en leek hem een protest. Als dat zo is, is dat nog steeds niet de basis waarom ik zo wil leven. Ik ben voor meerdere levensstijlen en manieren van leven. (Ook binnen je eigen leven kan dat veranderen uiteraard, als je niet stug vast zit aan gewoontes.) Dat echter het huisje boompje beestje is, met maatschappelijke druk en hysterische regelgeving tot gevolg, is echter lelijk en eenzijdig. Zolang je niet bewust doodt, agressief bent en al, waarom niet: just let people be!


Ik kletste de oren van zijn kop, maar volgens mij vond hij dat niet zo erg. Hoop ik dan. Ook kreeg hij zijn dertienjarige zoon weg van gamen en kwam van beneden, waar zijn oma, moeder van de host woonde, naar boven. We speelden meerdere bordspelletjes die we mee hadden. Ze stonden ver voor met Catan. Ik pakte het anders aan en door hulp van mijn meid, die wel kaarten wilde ruilen, won ik toch. Na een flink portie liefdesverdriet, was dat iets van een schrale troost. Daarnaast de blikken van de host en zijn zoon ook. (Ik doe in mijn blog niet aan smileys, maar het staat er toch . . . )

We bezochten het museum in Tromsø, waar je meer kon zien en leren over het Noorderlicht, over de Sami en Kven. De zogenaamde minderheden die vooral in het noorden wonen van Noorwegen en Scandinavië, die erg lang onderdrukt en gediscrimineerd zijn geweest. Ik kocht een cd met Sami muziek.

(Ik zeg 'zogenaamde' omdat ik een hekel heb aan het woord 'minderheden'. De enige mindere in gedrag, zijn zogenaamde meerderheden die anderen discrimineren en onderdrukken.)

We waren vooral onder de indruk van een filmpje met stukjes van Youtube videos waar je meteorieten de dampkring binnen ziet komen en ergens ziet of hoort inslaan. Vanaf de grond gefilmd met mobiele telefoons. Daarnaast zag je echte meteorietstukken in de expositie.

We houden wel van natuurverschijnselen en -rampen, zolang er uiteraard maar geen doden vallen. Hoop ook eens een tornado te zien bijvoorbeeld.



Het mooiste, gaafste en leukste wat we dan ook hebben gezien, is niet alleen het noorderlicht, maar ook zeesterren en walvissen. Bij Olderdalen kun je bultruggen soms zien, twee soorten orka’s en bruinvissen. Het waren waarschijnlijk de kleinere orka’s. Te zien aan de vinnen. We telden er zeven.
We stonden stil aan de kant van de weg, ook waar dat niet mocht, maar ja voor a-once-in-a-lifttime heb je wat over.
We gaan nooit naar commerciële dierengevangenissen zoals dierentuinen en dolfinaria… Als mensen eens wisten hoe dat er aan toe gaat, ging je niet meer. (Hoe goed bedoeld ook, blijft het onsympathiek to say the least.) Wel gaan we naar plekken waar dieren zijn gered, oud mogen worden en echt niet meer terug de natuur in kunnen. 

Het was ook nog eens prachtig weer, dus puur genot ze boven het water steeds te zien opkomen.
Just minding their own business.

De zeesterren werden ontdekt door mijn meid. We liepen in Tromsø over de brug naar een eilandje en keken naar het water. We zagen visjes. Even later gilt mijn meid: zeesterren! Op de bodem zien we vele grotere zeesterren in diverse kleuren, beige, roodachtig en donker bruin-zwart. We zijn verrukt ervan.

We lopen terug naar de auto en zien een koppie boven het water uitsteken. Een zeehond!