Bevroren watervallen en door bergen heen
Bevroren watervallen, pin-pech en door de bergen heen (20-25 maart) De auto slinger ik over de stijgende en dalende bochten. Mijn hoofd is moe en het uitzicht een verademing voor mijn geest.
De wolken hangen laag, tonen nog maar net de toppen van de kleine bergen. Dit zijn toch niet meer heuvels te noemen?
Nee, niet altijd gaat het fijn en makkelijk tussen mij en mijn meid, maar vaker wel goed dan niet. We zijn toe ergens langer te zitten. Beetje meer ritme, beetje meer werken. Ik ben weer toe aan sneeuwruimen, helpen waar kan, maar ben enorm moe. De hooikoorts speelt alweer even op en ik droom van het hoge noorden, de sneeuw en de zon.
Een regenboog komt tevoorschijn, alsof het uit de bomen opstijgt. De wegen zijn minder breed en goed dan in Zweden. Het ruigere van het landschap ook, past beter bij mijn wilde hart. Deze schemert nog té vaak in onzekerheden en in een maatschappij die probeert verschillen te temmen. We rijden van een Airbnb weg. Betaalbaar, voor één nachtje, maar ...