Op naar Zweden, de wouden en de dieren
Op naar Zweden (4 maart)
De ochtend is tragisch door een afscheid die ik niet wil of kan tegenhouden. Mijn host is erg aardig, maar mijn hoofd kan even geen commentaar hebben en we moeten echt weg. Richting Zweden.
Ik probeer blij en lief te gedragen naar mijn meid, maar heb het zwaar.
De reis is even ondergedompeld in verdriet-pijn. Waarin ik me waardeloos en niet stoer voel. (Geen idee eigenlijk waarom ik mij niet even zwak, fragiel of verdrietig mag voelen. We lijken wel anti emoties soms te zijn als mens en alles te moeten acteren. Nep doen is niet mijn ding.)
Het enige lichtpunt van de dag is over de brug heen gaan van Denemarken naar Zweden. Mijn meid is mega enthousiast.
We komen aan bij de douane. Ik geef onze paspoorten aan de man. Zet altijd vooraf mijn zonnebril op sterkte af, zodat ik vriendelijker oog. Ik weet, ik heb alleen vele pindakaaspotten te verbergen en verder niets.
Hij checkt. Aardige vent, zelf wel met zonnebril op. Hij hoeft immers niet aardig te oge...