Mijn hart ligt nog steeds boven de poolcirkel, maar mijn ogen zien de wereld

Mijn hart ligt nog steeds boven de poolcirkel, maar mijn ogen zien de wereld, zien iets van kleurrijk Tsjechië (2 - 6 januari 2023)

Gelukkig nieuw rondje om de zon . . . 
Ik reed in onze laatste week vakantie last minute 10 uur naar Tsjechië.
"Je hebt wel een beetje een rare moeder!" Terwijl we high fiven in het donker als we het bord zien met Tsjechië en een kolengeur in koude lucht ons verwelkomen.
Mijn meid half blij en verontwaardigd reageert: "Hoezo? Juist niet raar!"

Er zijn altijd verschillen. Niet alleen tussen mensen maar tussen culturen en landen.
Ja, het zijn gemiddelden. Bewust hiervan zijn en genuanceerd erover denken is belangrijk, maar het blijft iets boeiends. 
Verschillen maken niet altijd het een of andere beter, maar het geeft een inkijkje, ook van waar je zelf vandaan komt of een langere tijd woont.
 Het doet je verfrist kijken.


Dat ze over het algemeen wat beschaafder rijden in Duitsland valt mij gelijk op. Ik voel me daar rustiger op de wegen, ook als ze met 170 voorbij scheuren.

In Nederland voel en ervaar ik stress. Teveel mensen, die teveel plannen en op de tijd fitten. Zelfs bij 1 minuut té laat berichten we elkaar immers vaak. Té vroeg is ook not done.


In de Republiek van Tsjechië, begrijp ik veelal wel wanneer hoe hard je mag gaan rijden, maar nog steeds niet wanneer de snelheid afgelopen is, alleen door de auto’s om mij heen. Die rijden ook graag 10 kilometer sneller.

De borden die je aan het begin ziet als je een land binnenkomt, kloppen veelal ook niet welke snelheden er gemiddeld mogen worden gereden. 


Je zou denken dat een Nederlands nummerplaat ze doen denken: die kent nog niet de geschreven en ongeschreven regels hier. Dat valt helaas tegen.


De mensen in winkels en op straat zijn over het algemeen ontzettend aardig. Velen kunnen geen Engels, maar met handen en voetenwerk was het ook te doen en konden we er over en weer om lachen. (Dit is duidelijk geen Frankrijk!)



Parkeren in Noorwegen moest vaak met een app, die ik op mijn oude telefoon of door mijn Nederlandse rekeningnummer niet lukte te verbinden. Hier moet het vaak nog met munten.

Aangezien ik nog alles tot nu toe met de kaart kon doen, had ik niet gedacht te pinnen en te wisselen.
Ik vroeg een man over parkeren. Hij begreep een beetje Engels. Hij wees een bank aan, maar ja, dan heb ik ook niet gelijk klein geld. Hij was zo aardig voor een uur te betalen. Ik vroeg nog of hij euro’s ervoor terug wilde. Maar half gecharmeerd van me of verlegen zei hij van niet. 



Het besef dat mensen je nog echt willen helpen is waarom ik ook graag reis. Soms tot ontroerend toe. Ik heb vele verhalen te vertellen, maar dat doe ik liever bij een hardvuur en met een grote mok thee.

 (Dus laat me weten . . . dan delen we verhalen.)

Na Oud & Nieuw, had ik een week over en was enorm zuinig geweest met mijn uitgaven. Ik besloot om meerdere redenen: ik moet er echt even uit!
 Ook trek ik het niet anders tot aan de zomervakantie. Ik moet echt even voor mijn hersenen iets nieuws zien of meemaken. Al is het zetten van een tattoo afgelopen jaar of mijn plan dit jaar te gaan parachutespringen en naaktmodel te wezen voor een kunstenaar ook best wel iets nieuws!


Ik dacht spontaan: Praag! Zag de drukte en koos een een enorm appartement verder weg wat ontzettend goedkoop was. Dichterbij gaan, zoals Luxemburg (ook mooi!) was minder benzine, maar de kosten per nacht wogen volledig op.
 Het was uiteindelijk wel 10 uur rijden! Een hele rit.
Ik ben echter van de uitdagingen en wil graag ook echt ergens anders zijn.



Niet dat we tot nu toe veel gedaan hebben. De eerste dag had mijn meid buikgriep. En toch veel gezelligs gedaan in deze grote ruimte. Van met speelgoed spelen, puzzelen, lang voorlezen uit Harry Potter, toen ze kon staan tafelvoetbal en pingpong spelen. (Ja, er staat een grote pingpong tafel in de ruimte.)

Ze kon nauwelijks zitten, maar ik moest om de hoek boodschappen doen. Op de achterbank lag ze, terwijl ik heel voorzichtig naar de supermarkt reed. Deur op slot. Even wat halen en weer terug. Met het juiste eten. Dag erna was ze genoeg opgeknapt om wat te ravotten.

Die tweede dag gingen we naar een iets groter stadje in de buurt. In een leuk café gezeten. Ook de dag er na. Vegan taart eten, spelletjes spelen. Beetje rondlopen, beetje wandelen om een meer waarop nog wat ijs lag en ik de nieuwjaarsduik heb overgeslagen. Was ijs en ijs koud. Winderig en bewolkt. Geen goede combinatie voor iemand die al wat verkouden was en kennelijk maandelijks moest worden.

 De nieuwsjaarsduik doe ik wel in Nederlands als ik mij sterk genoeg voel.

Vandaag gaan we een klein uurtje rijden, naar een wat grotere stad in de buurt. Denk Praag over te slaan. Zie tegenop parkeren (en wat ik erover las), met de metro gaan, terug vinden van van alles…
Ik wil eigenlijk meer van Tsjechië nog zien en de hoofdstad is veelal niet het land, maar een landje in een land zelf. Al was Praag de mooiste stad die ik ooit heb gezien. Barcelona vond ik ook interessant en mooi.

Ik zie tegenop naar Nederland gaan om meerdere redenen, aan de andere kant: een beetje ritme, wat (vrijwilligers)werk en wat meer tijd voor mezelf is ook fijn. 

Al denk ik soms dat Niamh liever niet naar school gaat. Zelfs al doet ze haar best en vind ze het geregeld leuk.


Echter we hebben geen dieren gezien en dat boeit haar naast planeten, het heelal, het allermeest.

Er blijven twee landen die mij trekken. Uiteraard Noorwegen! En ook Ierland. Ik hoop daar met haar ook eens langer heen te kunnen, maar erheen rijden, de trein onder de tunnel, boot naar Ierland kost een vermogen. Het is helaas niet voor budget reizigers weggelegd.
Toen ze drie was zijn we wel een week naar Belfast geweest en Downhill in Noord-Ierland. Helaas wel met het vliegtuig.
Zonder auto reizen, vind ik gewoonweg zeer onvrij en zo fijn spelletjes, tekenboeken en alles mee te kunnen nemen.