Onze reis naar het Noorderlicht

Het heen en weer krijgen (Lille en Crannes-en- Champagne , Frankrijk, en weer Nederland 5 - 14 juli) Terug bij af. Nederland. Ik ben daar weer. Gekomen na de hitte, astma, hooikoorts en de Fransen die verwachten, bijna eisen, dat je Frans spreekt. Ik, die slecht in talen is en het strest als dat of wat dan ook moet, voelde mede daardoor niet de band met Frankrijk.
 Wat duidelijker werd: ik miste Noorwegen. Minder ziek zijn, maar vooral de zee in combinatie met de (veelal besneeuwde) bergen. De mensen die mij er welkom heette. Waar ik warm bij voelde. Zal het er weer zijn, dat gevoel wanneer ik terug ga?

 Waarschijnlijk kom ik daar volgende week achter. Financieel zit ik krap en de benzine kosten zijn niet bepaald subtiel. Toch wil ik gaan. Ik wil weten of het is zoals voorheen of die rust van daar ook weer wat neerdaalt op mijn dochter. Bedoel niet dat ze ooit rustig steeds zal zijn of hoeft te worden, wel de soms toch best boze buien die terug keerden in Hamar waar de bergen, het ...

Vraagtekens: bore out en nieuwe start (Veltem-Beisem, België, 29 juni- 4 juli) Na drie en een halve week stop in Nederland zijn we eindelijk weer vertrokken. Met veel dubbele gevoelens. Niet omdat ik Nederland had gemist of wilde blijven, allerminst. Soms ben je té broken hearted om echt een mooie start van je reis te maken.
 We zijn nu bij goede kennissen in België. Onze eerste stop. Een bekende plek. We zijn er twee keer eerder geweest. De twee katten Izzy en Iggy herken ik wel, maar moet even aan ze weer wennen na alle andere katten op onze reis. Ze lopen soms om mij heen, waarschijnlijk omdat ik ze aandacht geef en ze hopen op voedsel. Aan de andere kant hoop ik een beetje dat ze Viviane ook nog een beetje herinneren. 

De nacht was weer wennen. Het is me té warm en gevuld met kerkklokken die hardnekkig luiden. Er is weer allerlei menselijk geluid. Vliegtuigen, auto’s, gehuil van een kind ergens, een grasmaaier die alle bloemetjes plat wegmaaien en nu wordt er ergens een heg gesnoe...