Vrijheid zingt

De vrijheid zingt (Hol i Tjeldsund, 5 - 7 mei)




Het blijken er geen vier maar vijf te zijn. Elanden. Onze host brengt een verrekijker. Ik had er ook al een gepakt, maar de zijne is beter.
 (Zie onderaan een video.)
Hij zegt hoe uniek vijf bij elkaar zijn. Eerder al zagen we een onderzeeboot. Ik zeg hem dat ik het gewoon aantrek: zeldzame dingen. Al ben ik niet spiritueel, als zij dat denken, dat ik bijzondere dingen aantrek, dan groei ik bij ze in waarde grap ik tegen de host.


'Zij' is een groep mensen die hier al langer zitten. Worden af- en aangevuld met andere spirituele mensen. Chakra’s, mediteren, yoga en andere spirituele dingen gebeuren er. De host zegt ook niet spiritueel te zijn, maar kan het hebben en maakt grapjes over mij, over mijn ongemakkelijkheden met spiritualiteit, waar ik wel om kan lachen.
Ik kom van een familie die in reïncarnatie, een ziel en in vorige levens gelooft. Ze geloven ook in een soort van god of goden of creatie. Nooit helemaal geweten hoe ze dat zagen. Dat laatste heb ik nooit in geloofd en ook nooit interesse in gehad. Ik vind onszelf ook niet beter omdat we machtiger zijn en meer kunnen creëren dan dieren. Het maakt ons ook allesbehalve betere wezens. Zo ook als ik in een god of goden had geloofd, had ik ze waarschijnlijk niet meer gewaardeerd dan een simpele ziel.

Toen ik vijftien was ben ik anders gaan denken en hier ben ik nu. Totaal nog passievol, geef veel waarde aan al het leven en kom soms bijna spiritueel over. Al voelt het idee van de dood leger. Soms mis ik dat volle gevoel. Er is 'hierna' 'iets'. Het maakte me echter ook down, al dat gefocus op slechtere vorige levens. (Om dat op te lossen, wonden, die niet bestaan opentrekken. Als je beeldend en empathisch bent als kind, als mens, heeft dat effect op je. Gelukkig verkoos ik vaak tekenen en schilderen. Mijn eigen weg.) 


Wij klimmen een heuvel en voelen onze benen, het zachte briesje, zien een geweldig uitzicht, dat steeds dieper, breder en ruimer wordt. Het leven zelf is al machtig mooi.

Ik ga echter iets niet geloven om mij beter te voelen. Wel vind ik mensen die spiritueel zijn vaak minder discriminerend. Alhoewel, zag hompen vlees op het aanrecht en begrijp niet de afstand tot de natuur. We leven niet in een tijd waar we geen supermarkten hadden, enz.
Erg egocentrisch is soms het spirituele. Religieuze mensen hebben mij nooit gezegd wat ik moet doen. Oh, heb je dit?, wil je etherische oliën?, een sessie?, etc. Ik lach er nu maar om, accepteer het, maar gesprekken zijn soms zo ver weg van het hier en nu. Er wordt afgedwaald naar zogenaamd iets hogers, een verleden. Het hier en nu lijkt wel altijd een last. Ja, soms is dat het ook inderdaad. Zou ik ook wel willen vluchten. Doe dat door te genieten wat er hier wel is.

Ik denk echter dat mensen soms nieuwe eigen wegen willen bewandelen, ergens bij willen horen en het vaak interessant voelt. Ik heb al die behoeftes niet. Soms waardeer ik het, zolang ze mij niet erbij betrekken.

Een meid die ik in Ecuador ontmoette, ik geloof dat ze uit Amerika kwam, was verbaasd dat ik niet in vorige levens geloofde. Niet negatief, maar totale verbazing, alsof ze er nooit gehoord van had, dat dat ook kon. Ik was vervolgens daar weer verbaasd over.
Denk dat ik hier al eerder over heb geschreven, dus laten we het hier bij laten. Het leven is té kort voor spiritualiteit. (Sommigen zullen hier de humor van inzien en anderen niet.)



Zoals elanden. Met hun grote snoeten en hun wankele maar zeer capabele benen, die over hekken springen alsof het niets is.

Voel me soms even oud als mijn dochter of ik zie het door haar ogen en ben vol verwondering. Misschien wel meer zelfs dan haar soms. 
De sporen die ik een ochtend onder mijn raam zag, verwonderen mij al. Wanneer kwamen ze langs? Wat deden ze? Een leven buiten ons mensen om waar wij de vreemde vervelende wezens vaak voor zijn. Ik merk dat velen niet die verwondering en enthousiasme delen en me beetje wazig aankijken als ik enthousiast erover vertel.

Op 4 mei waren we in Noorwegen ook twee minuten stil. Aan de ene kant word ik emotioneel. Denk ik terug of aan het heden, aan de oorlogen en onvrijheden die waren en er nog steeds zijn. Ik kan het nieuws niet volgen, dat is mij te zwaar. Dan leef ik mij teveel in.

Aan de andere kant vind ik de truttige ceremoniën en een ongemakkelijke Koning niet fijn om te zien. Geen toevoeging aan mijn gevoel geven. Voor anderen is dat wellicht wel fijn. 
Ik kijk er ook naar voor Niamh, voor al een licht besef mee te geven.
Soms, tijdens de twee minuten, moet ik glimlachen om de meeuwen die echt geen fuck schelen om de verzonnen stiltes en al van de mensen en gewoon doorgaan met hun dagelijkse bezigheden. 



Dieren en de natuur leggen onbedoeld en geregeld het rare gedoe van mensen bloot. Tenminste als je er open voor staat.

Stormen fascineren me omdat het ons mens losrukt van onszelf en nietig maakt en verwondering brengt. Ik zou ook nog een tornado willen zien.


Dat is wat ik in de vorige blog vergat toe te voegen, over waarom reizen en zo leven: reizen doet nieuwe dingen zien. In het echt. Wereld van verschil met online. Je maakt ervaringen.  Daarom reis ik ook graag. Wij gaan dus niet naar dierentuinen. Waarom zou je? De natuur is mooi genoeg en geen gevangenis waar dieren onnatuurlijk gedrag vertonen. (Over bevrijding gesproken… van vergassen, vermoorden, gebruiken, entertainen.)



5 mei zag ik online meerderen feesten, waar het typerend is dat Nederlanders niet of nauwelijks dansen op de zelfs meest gave muziek. Kan niet aan dat beeld wennen.
Hier is op 8 mei de bevrijding, de herdenking. Ik ben benieuwd wat ik daar van ga merken straks.

Hier in de hostel sluiten ze tijdelijk. Eigenaar gaat met zijn vriendin op vakantie. Kijken of ik een tekening nog afkrijg. Inpakken en wat voorbereiden. 



Morgen weer terug met de auto naar Tromsø. De auto instappen en Dire Straits, Brothers in Arms hard opzetten. Terwijl de muziek opzwelt, de brug omhoog op rijden, extra gas geven en de wind over mijn auto voelen, de golven beneden, de zon die doorbreekt. Mijn zonnebril die de wolken prachtiger contrasteren. Ik ben onderweg. Het is goed. Mijn hand even liefdevol over de wang van mijn dochter laten gaan. Let’s go!