De Deense kliffen, de stad Maribo en zwemmen

 Møns Klint, Denemarken (2 maart)

Het bleek vloed. Na een afdaling van vele traptreden kwamen we aan bij de waterlijn. In de auto draaiden we al de toepasselijke muziek van Dire Straits: “Lets go down to the waterline”.

Over wegen die op water leken te drijven, heuveliger wordende landschap, vol roeken en zwanen in het water met hun kontjes omhoog, kwamen we aan.

Vreemde gewaarwording: het was geen vakantietijd, dus behoorlijk rustig en kinderen zaten nog op school, terwijl mijn meid naast mij liep.



In een klein rond reisbakje zat wat as van mijn moeder. Vlakbij de laatste tree die in het water verdween, bukten we voorzichtig. Mijn dochter strooide het laatste beetje uit en je zag het as langzaam in het water opgaan. Het was beeldend heel mooi, maar niet alles, ja, dat zeg ik, hoeft gefilmd of gefotografeerd te worden. 



De trap omhoog gaf mij de dag erop spierpijn in de kuiten. Vele stenen namen wij mee. Na paar dagen heb ik al een vollere auto en ben ik een moeder met handen in het haar: we hebben nog maanden te gaan!



Onderweg terug namen we een andere weg en kwamen bij een klein slot aan met prachtige tuin. Veel wilde eenden en ook twee pauwen. Een zat hoog in de boom te roepen. Een soort gemiauw geluid, voor wie het niet kennen.



We reden terug met prachtige ondergaande zon over golvende wegen waarvan je kriebel in de buik krijgt.

De zon onder bracht dichte mist. Mistlichten aan en met laatste energie terugrijden naar Maribo.





Maribo, Denemarken (3 maart)



Het is een dag dat de auto mag slapen en wij mogen relaxen, want morgen vertrekken we alweer verder naar Zweden. 



Onze host liet een prachtig park zien met een groot meer. Allerlei vogels. Mijn meid pakte gauw haar vogelboekje er weer bij.

We liepen verder door het centrum richting het zwembad. Onze host liep een stukje mee en ging weer terug. Terwijl wij verbaasd waren van het zwembad, dat we vooraf naakt moesten douchen en duidelijk werd aangegeven wat we met zeep moesten wassen. Ik zette mij eroverheen, maar mijn meid wilde dat niet. Begrijpelijk. Dus ik heb haar geholpen, ondanks gebaren van een vrouw dat ze naakt moest. 

Soms zijn regels, gewoontes anders. Maar dit was best wel even wennen.



Het was vooral voor haar erg fijn om weer eens lekker te zwemmen. Ik ben er minder van. Ik zeg soms: ik sta makkelijker op een podium dan ik in bikini sta. Ik zet me er graag overheen voor haar.

Uitgedroogd, moe, maar tevreden, gingen we wat eten halen bij een supermarkt en daarna op een bankje ervan genieten. Het was weer een prachtig ondergaande zon.



Mijn host? Nou kennelijk kan die heel goed zingen en is met een nummer vier weken op de radio geweest. Ze wilde eerst graag Nederlandstalige muziek horen. Dus van Eefje de Visser en Froukje wat laten horen.

Verder hadden we gekletst over relatie- en liefdesgedoe en over grenzen stellen.
 Ondertussen was mijn meid aan het teken, YouTube aan het kijken of spontaan weer haar huiswerk aan het doen. We praatten Engels, dus no worries ze heeft niet veel meegekregen. 



Het waren mooie dagen, met waarschijnlijk een verkeersboete, oeps, maar vooral weer veel meer geleefd dan een lange tijd.