Eerste stappen

Een lijstje dat half in mijn hoofd en half op papier staat, werk ik af. Dit jaar heb ik geen agenda aangeschaft en houd er geen bij op mijn mobiel.
Ik kijk weer uit naar een tijd zonder kloktijden. Gewoon naar de lucht kijken, gevoel en mogelijkheden mij laten leiden tot bedtijden en bewegingen.

Vertellen over mijn vele eerdere avonturen van thuisloos zijn, veel liften, 16 maanden met mijn meid in Zuid Amerika leven/reizen, zal onderweg deze reis vast weer naar bovenkomen. Voor nu een fris verhaal en avontuur.

Als ik aan avontuur denk, zie ik mezelf niet bergbeklimmen, in sneeuw kamperen, bungeejumpen e.d. Sorry, voor de teleurstelling alvast. Voordat mijn meid in mijn leven was, was ik ook niet zo'n soort reiziger, avonturier.
Iemand noemde mij laatst globetrotter. Wil daarbij vermelden: ik spaar geen landen. Als ik een dag wil of kan blijven of jaren dan doe ik dat. Nu is de planning een halfjaar. Mijn consulent bij PartTime Ondernemen vroeg nog: wat is je doel? Ik: naar het Noorderlicht gaan.

Ik wil gewoon in het hier en nu leven. Moet alles een doel of een reden hebben?

De winterbanden onder mijn auto, laten mij steeds denken aan wat gaat komen. Andere regeldingen doe ik en laat ik uit me verdwijnen zodra gebeurd. Ik ben erg klaar met regels, regelen en maatschappelijke verwachtingen. Hoe dichterbij ik kom te vertrekken, hoe meer ik weer niet mijn werk ben en mijn naam. Ik onderteken nu simpel Viviane of Viv en lach met een superleuke medewerker van de Belastingdienst. Die helemaal enthousiast werd van mijn plannen. 
Het leven gaat weer meer bestaan uit ontmoetingen. Uit vrienden en mensen met wie ik ga werken en nooit voor. Niet om mijn kledingkeuze of haarstijl.

Mijn meid? Ja, die zegt zin te hebben, maar zegt geregeld ook heel slim: dat kan ik nu nog niet weten. (Hoe morgen wordt weet niemand. Al regelen velen zichzelf dood, plannen zichzelf vast. Het leven is ook chaos, maar daar zien weinigen de schoonheid van in.)
Ze gaat vooral haar beste vriendje enorm missen, dat is zeker. School . . . komt goed. Gaat nu goed, ze haalt het wel in en we (voor)lezen genoeg. Mij steeds verklaren, heb ik ook geen zin in.
Heb lang getwijfeld, kan mijn meid dit aan. Totdat ik zag, hoe ze moe steeds uit school kwam en komt en er een wereld is waar je van kunt leren.

Technisch (voor wie dat boeit): ze wordt uitgeschreven uit de gemeente en daardoor school, omdat vanwege leerplicht (eigenlijk schoolplicht!) het anders niet kan. Meer ouders die eens een jaar eruit willen doen dat of ze gaan verhuizen. Vele landen hebben meer mogelijkheden/vrijheden je leven als ouder(s) en vorm van leren in te vullen. Volgens de leerplichtambtenaar gaat dat veranderen in Nederland, maar ja, dat zal nog wel even duren.

'Waar ren je voor weg?' Deze zin heb ik gelukkig nog niet gehoord dit keer, wel indirect. Mocht je het denken: rennen is gezond en als ik al ren, ren ik ergens naartoe. De vraag is: waarom rennen mensen van een wereld buiten hun vier muren en baan en vastgeroeste vastigheid weg? Stilzitten kan een geestelijk wegrennen zijn voor wat er (mogelijk) is.
Helaas, minderheden, ook qua gedachten worden altijd bevraagd.
Moet wel zeggen dat de meeste mensen het gaaf vinden, soms negatief jaloers kijken en ja sommigen vinden het niets, maar ik vraag je het niet zelf te doen. ;)

Spannend? DUH! Heel eerlijk, denken dat ik hier op één plek moet blijven, dat dat verwacht wordt, mee te gaan in een manier van werken en leven, benauwt me, is een soms andere onprettige vorm van spannend of beter gezegd spanning.

Voor de liefde blijf ik. En al voel ik veel liefde voor iemand, soms kun je daar niet voor blijven.
Ben nu verliefd op het idee naar het Noorderlicht te gaan, daar waar het mooi te zien is en een sterrenhemel zonder lichtvervuiling. Dat te mogen delen met mijn meid. Onderweg, met zijn twee, zijn we vaak in harmonie.

Nog één maand en dan stap ik in de voetstappen van . . . mezelf.

Viv
 

P.s. Toen ik met mijn 5 maanden oude meid naar Ecuador vertrok, waren mensen bang. Gaat dat wel goed komen?! Deze afbeelding kon ik niet anders dan posten: het komt wel goed! En nu ook!


 image van Aliens

Comments

Post a Comment

Popular posts from this blog

A very expensive coffee

Image
My coffee in Mo i Rana costed me 250 euro. What?! 250! Why?! Well, I canceled last minute my reservation for a wild wild north airbnb. So, I hardly got money back. I drove about 3,5 hours from Bodø to Mo i Rana. After talking to my brother and his girlfriend for a while, after finishing my coffee, during my girl was behind the computer, I decided as last check to take his girlfriends advice and flip a coin. To feel what felt best. I choose the other side… I chose to drive back to the guy I had stayed with in Bodø. For the first time I felt this could maybe become more. I, and felt ‘we’, needed more days together to feel how we are and could be together. Now back in the Netherlands, after a lot of driving, I feel lost. This is not home. But since I feel I need my girl to finish school here, it’s her last primary year, and I have some financial support here, I came back. Now that the distance bothers him, and he is kind of confused, which I understand, I also feel I still haven’t met the...
Read more

The castle that wasn't

Image
They both looked at me in the big full of disco lights bar. I didn’t get a: you look good, but that dress is nice and sexy. Which made me feel cheap and no owner should ever say that to someone working for him. Though I knew his character, once his new girlfriend was gone his atmosphere changed. He was like this. It was just all too bad. I didn't expected this was the castle I would be treated as a princess (and if so, I wouldn't ever act like one, still: . . .) Especially when you feel more like a friend or one of the boys when it comes to connection, talking and humor, it is just too bad. So, I stayed true to myself. To this around two meter castle owner, with his longer grey hair often which seemed uncombed or unwashed. I gave him my truth. Which actually made our conversation finally better and more interesting. George Carlins: “Women are crazy, men are stupid. The reason women are crazy is because men are stupid”, made him not only laugh but also agree. He said that he tol...
Read more

A mind full of fog, hunters, wisps of snow and men running after their ball

Image
Click on the photos to see it bigger. My mind is foggy, drifting between places, traveling and staying. I feel in contrast with the magnificent views and my feelings. The having of an obligation to love summer has made me stubborn. Has made me tell I hate warm weather and how I miss the snow immensely. Is the truth of me making others questioning their own? Or perhaps used of people crying out that summer, the heat is wonderful... I find it even more a dread.  Though the air is way better, the pollen here explode due to a short summer. Since in wintertime we only get two weeks off it can't bring me to these magical places. Seeing from so close the hunting: the geese still fighting upside down in both hunters hands and to hear and see the shot hit the most innocent target in the world: beings of an animal kind, I found myself in a crying pain. My daughter hasn't cried like this for such a long time. The cruelty of this world . . . to see really innocent boys (for they think it...
Read more